Yönetmenliğini Sung-Yup Yoo'nun, senaristliğini ise Hye-Jung Ko'nun üstlendiği, 2010 yılı, Güney Kore yapımı bir dram filmi. Filmin orijinal ismi "Chinjung Eomma".
Güney Kore'nin kırsal kesiminde yoksul bir kızın ailesi ve özellikle annesiyle olan iletişimi konu edinilen bu film gerçekten yürek dağlayıcı niteliklere sahip.
Söyleyecek pek bir şey bırakmıyor bu güzel film. Zira tüm söylenmesi gerekenler filmin içerisinde yer alıyor. İzlerken insanın boğazı düğümleniyor... "Ağlatan film güzeldir." gibi bir yalanın arkasına sığınamayacak ölçüde bir saflığa sahip bu film.
Repliklerdeki samimiyet, duruluk insanın içine işliyor. Dış sesin söylediği her cümle, bir damga gibi tüm gerçekliğiyle insanın kalbine vuruluyor.
Güney Kore sinemasına aşina olmayan arkadaşlar hiç yadsımasın filmde bizlere yabancı gelecek sahneleri. Nitekim bambaşka bir kültür söz konusu. "A Long Visit" diğer bir kültürde, diğer bir ülkede, diğer insanlar arasında geçen bir öykü olsa da hepimizin gerçeklerini yansıtıyor.
Son olarak filmden küçük bir replik:
"Anne;
iyi olmadığım için,
seni yalnız bıraktığım için,
seni hayal kırıklığına uğrattığım için,
telefonu hep ilk önce ben kapattığım için çok üzgünüm..."
Gel zaman git zaman bu sefer de aklıma başka bir konu takılıyor. Eğer beni öldürecek kişinin neye benzediğini ve ne sıfatla evimin kapısını çalacağını öğrenirsem, onu engellemem daha kolay olur diye düşünüyorum. Bir süre sonra, bir şekilde kiralık katilin kim olduğunu öğreniyorum. Kiralık katil: "Yurtiçi Kargo" elemanıymış. =))) 
Sonra birden mağaranın 7 kapısı sırayla kapanıyor ve ardından tekrar sırayla açılıyor. Fakat bu sefer içerde kimse yok.. Yerde; çömelmiş bir vaziyette duran, vücudu ıslak, kahverengi ve kaslı, 2 adet kıvrık- sivri boynuzuyla bir şeytan beliriyor. Şeytan şöyle diyor: "7 kutsal piramidi simgeleyen 7 kutsal çömlekten birini çaldınız. Hepinizin tek tek canını almaya geleceğim!"
Ardından tekrar malum 7 kapı sırasıyla kapanıyor. Şeytan o mağarada bulunan 7 kişinin evine tek tek gidiyor ve sonunda kutsal çömleği de, onu çalanı da buluyor. Bu aksiyon dolu, karizmatik rüyanın sonu şöyle bitiyor; yani şurada sıçıyor: Kutsal çömleği çalan Hülya Avşarmış=)))) 
Her zamanki gibi Amerikan Sineması Ju-On'a yani Garez'e de el atarak rezalet bir film daha ortaya koymayı başarmıştır. Yaratıcılıktan oldukça uzak olan ve bu sebeple çeşitli yollarla (Örneğin çizgi roman karakterleri üzerinden yola çıkarak...) sürekli kendini tekrar eden, yahut yaptıkları filmi seri haline getirerek yeni bir şeyler ortaya koyaman Amerikan Sineması; son yıllarda Uzak Doğu Sineması üzerinden iyi besleniyor gibi gözüyor. Fakat ne yazık ki zaten var olan bir Uzak Doğu yapımı filmin uyarlamasını çekerken, ne orijinale sadakat söz konusu oluyor ne de filmi film yapan kurgudan eser kalıyor.. Sonuç hep hüsran..
Ju-On 2'nin orijinal yapımı için şunları söyleyebilirim: İlk filme göre kesinlikle daha iyi.
Japon korku- gerilim sinemasını Türk mantığıyla ele almamak gerekiyor. Çünkü adamların kendilerine has mitleri var ve bu mitler onların kültürlerine oldukça işlemiş. Bize göre cin temalı bir film ya da öykü nasıl ürkütücü geliyorsa onlara da intikam almak isteyen hayalet teması vb konseptler ürkütücü geliyor. Zaten bütün bunların dışında Tales of Japanese Horror diye bir gerçek var ki Japon halkının bunlardan ödü kopuyor=) Adamlar kendi kafalarına göre film yapıyor ve ne bir hasılat kaygısı ne de bir yurt dışına açılayım derdi çekiyor. Tabi bütün Japon yapımı filmler için aynı şeyi savunmuyorum.
Gelelim konumuza.. Ju- On 2 kurgu bakımından beni oldukça etkilemişti. Karmaşık kurgusuyla farklı zaman dilimlerinin ve o zaman dilimlerinde yaşanan farklı olayların tek bir noktada birleştirilmeye çalışılması fikri etkileyici ve zor bir işti. Filmin sonu itibariyle klasik bir Japon gerilim filmi sonu olmuş diyebiliriz. Fakat yine de kurgusundan dolayı takdir ettiğim bir yapım. Daha da iyilerini bekliyoruz Sayın Takashi Shimizu Bey'den. =)